“Dit is wat ik heb geleerd: als ik wil weten hoe het met mij is, moet ik naar mijn lijf luisteren en niet naar mijn hoofd.”

“Ik heb besloten eerst maar verder te gaan bij mijn psycholoog. Haptonomie komt me te dichtbij op dit moment. Misschien later weer.”

“Hier gaat het over mij. Ik voel nu het verdriet dat ik in me heb al heb ik daar nog geen woorden voor.”

“Hier op de behandelbank begin ik te voelen dat ik heel wat in huis heb als mens, dat ik goed ben zoals ik ben. Al kan ik nog niet goed aan het idee wennen.”

“Dat ik dát kan voelen! Ik voel me nu één geheel.”

“Ik leer om mijn dag op een speelse manier te beginnen, dat is wat ik zoek. Ik móet geen krant lezen of de puzzel oplossen, maar het is een kéuze. Vanuit deze vrijheid kan ik gedurende de dag ook andere keuzes maken. En dat geeft licht en ruimte.”

“Ik voel dat ik bénen heb, dat ik erop kan stáán. Als ik dat vanmiddag had gevoeld, had ik vast niet zo’n moeite gehad om die lastige mail te beantwoorden.”

“Ik kan dichterbij mijzelf blijven. Als andere mensen nu voor mij proberen te beslissen, voel ik of ik dat wel echt wil of niet. Ik laat het niet meer zo maar gebeuren.”

“Ik vóel dat ik er mag zijn!”

“Ik vind het moeilijk om waarde te hechten aan mezelf, maar hier word ik in mijn waarde gelaten. Zo ontdek ik mijn eigen stem, zo ga ik voelen wie ik ben.”

“Ik hoef niet meer te voldoen aan alle eisen van anderen en ook niet meer aan al die eisen van mezelf. Ik kan nu beter voelen wanneer het genoeg is en dan mag ik ook stoppen van mezelf.”

“Ik begrijp er niet zo veel van, ik ben gewend om aan te pakken. Als ik oefeningen kan doen, heb ik meer het idee dat ik iets nuttigs doe.”

“Als ik mag denken én voelen, dan is het niet alleen maar zwaar. Dan merk ik dat die pijn bij mij hoort en dat ik er ook iets mee kan.”

“Ik schrik altijd erg van pijn, dan verstar ik en trek me terug. Contact met mijn man had een verrassend effect. Ik weet nu dat ik het niet in mijn eentje moet willen doen.”

“Er was ruimte om over alle emoties te praten. Maar het was zéker zo fijn om heel praktische handvatten en adviezen te krijgen.”

“Het valt niet mee om een ritme te vinden in mijn nieuwe bestaan. Af en toe word ik overvallen door een gevoel van benauwdheid: “Waar blijf ík?” Met Christine heb ik het over moeder zijn én partner én mezelf.”

“Haptonomie staat voor mij vooral voor het volgen van je gevoel, maar er naar luisteren is niet altijd gemakkelijk. Door de begeleiding is dat super goed gelukt, we hebben die bevalling echt samen gedaan met veel succes.”

“De begeleiding heeft ons bevestigd in het vertrouwen in onszelf, in onze gevoelens en intuïtie. Zo konden we stilstaan bij wat we nodig hadden van elkaar en onszelf om ons voor te bereiden op ons nieuwe gezinslid. We hadden deze heel bijzondere ervaring niet willen missen.”

“Wat leuk om te merken dat ze, zo klein als ze is, al mee kan doen als we haar verzorgen.”

“Ik wilde graag weten wat ik als man bij zou kunnen dragen aan de bevalling. Dat bleek veel meer te zijn dan ik dacht.”

“Zo bijzonder om mee te maken hoe ons kind al tijdens de zwangerschap reageerde op hoe wij contact maakten. Als we met onze aandacht ergens anders waren, was ie heus niet geïnteresseerd in ons.”

“We hebben allebei een druk bestaan, dus samen rustig zitten schiet er makkelijk bij in. Op deze manier maken we tijd en zijn we al echt met z’n drieën.”